හිතේ දුකට ලියවුනු කවි

අපිට තව ටික දවසකින් එන්ඩ් සෙමෙස්ටර් එක්සෑම් පටන් ගන්නවා. ඉතින් පාඩම් කරන්න පටන් ගන්න කලින් තව පෝස්ට් එකක් දාන්න ඕන කියල හිතුන. මගේ පළවෙනි පෝස්ට් එකේ මම කියල තියනව නෙ මමත් ආදරේ නිසා ඇනගත්ත කෙනෙක් කියල. පළවෙනි පෝස්ට් එක කිව්වට ඉතින් මහ ඈතක නෙමෙයි. මේක හතරවෙනි පොස්ට් එක නෙ. මම උසස් පෙල කරන කාලෙ මම ආදරේ කරපු කෙල්ලෙක් හිටිය. මම ඒකිට ගොඩාක්ම අදරේ කලා. ඊටත් වැඩිය ඒකි මට ආදරේ කලා. අපි දෙන්න කියන්න බැරි තරම් සතුටින් හිටියෙ. කොහොම හරි අපි පාඩම් කරනවට වඩා කලේ මැසේජ් කරන එක. මම අර මැට්ට ගැන කතාවක් කිව්ව නේද? ඒකත් හිටියෙ අපේ බෝඩිමේමනෙ. ඒ කතාවෙ අර අනතුරට ලක්වුන එකා මට ඔය වැඩේට සෑහෙන බැනල තියනව. ඌ කට කැඩෙනකල් කියල ඇති මචන් ඕය වැඩේ නවත්තල පාඩම් කරපන් කියල. ඒ වුනාට ඉතින් ඔය විකාර ඔලුවට ගැහුවම සක්කරය ඇවිත් කිව්වත් වැඩක් නෑ නෙ. අපේ කට්ටිය ඒක දන්නව ඇතිනෙ. මැට්ටයි අනිත් උන් ටිකත් අරූත් එක්ක සෙට් වෙලා මට බනිනවා. අපරාදෙ කියන්නෙ ඒ කියපු එක වචනෙකින්වත් වැඩක් උනේ නෑ. දැන් කල්පනා කලාම මට තේරෙනවා අපි ඒ කාලෙ කොච්චර මෝඩද කියන එක. කොච්චර මෝඩද කියනව නම් අපි ආදරේ කරන්න පටන් ගන්නකොට අපි එකපාරක් වත් හම්බවෙලා වත් තිබුනෙ නෑ. ෆොටෝ එකක් වත් දැකල තිබුනෙ නෑ. ඒකි අපේ බෝඩිමේ හිටපු කොල්ලෙක්ගෙ යාලුවෙක්. ෆෝන් එකෙන් තමයි සෙට් උනේ. ඉතින් හිතා ගන්න පුලුවන් නෙ වැඩේ. ඕක ඉතින් හෙනම දිග කතාවක්. ඒක කියන්න ගියොත් මම කියන්න ආපු එක කියන්න වෙන්නෙ නෑ. 

කොහොම හරි ඒ බැඳීමට හොඳ පදනමක් තිබුනෙ නෑ වගේම වැඩි අයුෂ තිබුනෙත් නෑ. විභාගෙ ඉවර උන ගමන් ඒකත් නැවතුනා. ඒකි ගොඩක් කලින් ඒ තීරණේ අරන් තිබුනෙ. ඒත් මට කිව්වෙ විභාගෙ ඉවර උනාම. ගෙදරින් කේස් කියල තමයි කිව්වෙ. ඒත් මට පස්සෙ ඇත්ත කතාව ආරන්චි උනා. ඒකිගෙ හිත වෙනස් වෙලා තියෙන්නෙ මාව මුලින්ම මුන ගැහුන දවසෙ. මම හැන්ඩි මදිලු. මොනව කරන්නද ඉතින්. 

කොහොම හරි ඔය සම්බන්ධෙ නැවතුන දවස් වල මම ෆුල් අවුට් හිටියෙ. ඕව ගැන ඉතින් අපේ කට්ටියට අමුතුවෙන් කියන්න ඕන නෑ නෙ. කොහොමත් මම ටිකක් අනිත් කොල්ලන්ට වඩා සෙන්සිටිව්. මට ඔය සීන් එක නම් දරාගන්නම බැරි උනා. අම්ම මගෙන් දෙතුන්පාරක්ම අහල තියනව මොකක්ද පුතේ ප්‍රශ්නෙ කියල. ඉතින් ඔය කාලෙ හිතේ දුක කියාගන්න කෙනෙක් නැති උනාම මම නිසදැස් ලිව්වා. සිංහලෙන් නම් කමක් නෑ කියමුකො, මම ඒව ලිව්වෙ ඉංග්‍රීසියෙන්. ඉතින් හිතා ගන්නකො මම හිටපු තත්ත්වෙ. ඒව ඉතින් මහ ලොකු නිසදැස් නෙමෙයි. සමහර ඒවගෙ එලිසමය වත් නෑ. නිසදැස් කිව්වට ඒව කතන්දර වගේ. දුකට ලියවුන ඒවනෙ. කට්ටිය කියවල නෝන්ඩි කරන්න නම් එපා. මම ඒ ටික දාන්නම්.


Don't Ask Why

You are away from me, but I’m always with you

Don’t ask why, I can’t tell it

You don’t need me, but my heart is always with you

Don’t ask why, I can’t explain it

You are not mine anymore, But I love you forever

Don’t ask why, I don’t even know it

You are Nowhere

When there are stars in the sky,

I try to find you among them

When there is the moon in the sky,

I try to compare the moon with your face

When I see the sea,

I try to hear your voice among the sound of waves

When the wind whispering,

I try to feel your breath in it

When birds are singing,

I try to hear your voice among them

When it is raining,

I try to feel the warmth of your tears among them

But…………..!

I can’t see you,

I can’t hear you,

I can’t feel you,

You are nowhere,

Just only your memories everywhere!

I Just Can't 

I can’t look at the moon,

Coz I see your face on it

I can’t hear birds are singing,

Coz I hear your voice in it

I can’t remember the past,

Coz you always hurt me in it

I can’t live my life anymore,

Coz I can’t live without you in it

Remember 

When you feel sad,

Remember there is someone who is always wishing

to make you happy

When you feel a pain,

Remember there is someone who is always wishing

to make you comfortable

When there is no one to listen to you,

Remember there is someone who is always wishing

to listen to you

When there is no one to look after you,

Remember there is someone who is always wishing

to look after you

When you need someone,

Remember there is me who is always wishing

to be your one.

ප.ලි. මේවට මාතෘකා නම් තිබුනෙ නෑ. ඒව මම දැන් දැම්මෙ.