ආයෙත් පාරක් හිත රිද්දුව නේද?

හරි නම් මම දැන් දාන්න ඕන මගේ කතාවෙ ඊලඟ කොටස. මට දෙතුන් දෙනෙක් බැන්නත් එක්ක මම කතාව දානව හෙමින් වැඩියි කියල. ඒත් මම මේක ගැන කියන්න ඕන හිතුන. ආයෙත් හිත රිදුනා. ඔව්, කාලෙකට පස්සෙ ආයෙත් හිත රිදුන. මගේ කලින් පෝස්ට් කියවපු අය නම් දන්නව ඇති මම ආදරෙන් දෙතුන් පාරක්ම පරාද වුනා කියල. ඒ හැම දෙයක් ගැනම මම හිත හදාගෙන හිටියෙ. ඒත් ආයෙත් පාරක් මගේ හිත පරාද වුනා. කලින් තරම් දරුණු නැති වුනත් ආයෙත් හිත රිදුන.

අන්තිම වතාවට මම ආදරෙන් පරාද වුනේ කැම්පස් ආවට පස්සෙ. ෆේස්බුක් එකෙන් අමුතුම විදියකට අඳුන ගත්ත ඇය හා මම යාලුකමට වඩා ගොඩක් දුර ගියා. අන්තිමට ඒක කෙලවර වුනේ ආදරයකින්. ඒත් ඒ ආදරයට වැඩි ආයුශ තිබුනෙ නෑ. එයාගෙ ගෙදරින් කැමති නෑ කියල ඒ සම්බන්දෙ නවත්තමු කියල එයා කිව්ව. (ඒක ඇත්ත හේතුව නෙමෙයි කියල නම් මම දන්නව. ඒත් ඇත්ත හේතුව මම තාම දන්නෙ නෑ.) කොච්චර කරුණු කිව්වත් වැඩක් වුනේ නෑ. එයාගෙ හිත වෙනස් වුනේම නෑ. අන්තිමට මනෝ විද්‍යා උපදේශක කෙනෙක් ගාවට ගිහින් තමයි මම අමාරුවෙන් හිත හදා ගත්තෙ. මම ඒක නෙමෙයි කියන්න ගියේ. මම කියන්න යන්නෙ එතන ඉඳල වුන කතාවක්.

ඒ විදියට සම්බන්දෙ නැවැත්තුවත් එයා මට කවදාවත් ඈතට යන්න දුන්නෙම නෑ. මම මැසේජ් කරන එක නැවැත්තුවම එයා ඇහුව ඇයි යාලුවෙක් විදියට එයාට මැසේජ් එකක් වත් එවන්නෙ නැත්තෙ කියල. එයා කිව්ව හැමදාම උදේට එයා මගේ මැසේජ් එක එනකල් බලන් ඉන්නව කියල. අරමුණක් නැතුව වුනත් හැමදාම මම මැසේජ් යැව්ව. ඒ අතරෙ මම ආයෙත් දෙතුන් පාරක් එයාට තේරුම් කරල දෙන්න උත්සහ කලා, ඒත් ආයෙත් කිව්වෙ ඒ කතාවමයි. පස්සෙ මම එයා ගැන තිබුන අදහස සම්පූර්ණයෙන්ම ඇතෑරියා. ආයෙත් කවදාවත් ඕන නෑ කියල හිතුව. පස්සෙ මම එයාටත් තේරුම් කරල දීල මැසේජ් යවන එක සම්පූර්ණයෙන්ම නැවැත්තුව. මම ඊට පස්සෙ ෆේස්බුක් එකෙන් වත් කතා කලේ නෑ. ටික කාලෙකින් එයා ආයෙත් ෆේස්බුක් එකෙන් චැට් කරන්න පටන් ගත්ත. ඒකෙන් වෙන්නෙ අමාරුවෙන් මම අමතක කරපු දේවල් ආයෙත් මතක් වෙන එක වුනත්, මම එයා එක්ක කතා කලා. එයා මගේ හිත රිද්දුවත් මම කවදාවත් කැමති වුනේ නෑ එයාගෙ හිත රිද්දන්න. ඒක නිසා මම කතා කලා. එයා කිව්ව එයා ඔන්ලයින් ඉන්නව දැක්කොත් කතා නොකර යන්න එපා කියල. මාත් සමහර දවස් වලට චැට් කලා. ඒත් මම වැඩිය ඒ වැඩේ කරන්න ගියේ නෑ. එහෙම කතා කරල ආයෙත් ටික දවසක් කතා නොකර ඉඳල මැසේජ් එකක් එවනව "ඔයාට දැන් මාව මතක් වෙන්නෙවත් නෑ නේද? මැසේජ් එකක් ඒකක් එවන්න වත් මාව මතක් වෙන්නෙ නැද්ද?" ඔය වගේ කතා දෙතුන් පාරක්ම කිව්ව. ඔන්න ඔහොම ටික කාලයක් ගත වුනා.

දැන් ටික දවසක ඉඳල එයා හැමදාම චැට් කරන්න ගත්ත. ඒ කිව්වෙ, මම ඔන්ලයින් ඉන්නව දැක්කොත් අනිව කතා කරනව. එයාගෙ විස්තර, ප්‍රශ්න, හැමදෙයක්ම මාත් එක්ක කිව්ව. ඔන්න එතකොට තමයි මම අමාරුවෙන් හදා ගත්ත හිත ආයෙත් වෙනස් වෙන්න ගත්තෙ. ඊට පස්සෙ කවදාවත් මම චැට් එක පටන් ගත්තෙ නෑ, හැබැයි මම බලාගෙන හිටිය එයා චැට් කරාවි කියල. කවදාවත් ඕන නෑ කියල හිතපු කෙනා එක්ක ආයෙත් අමුතු බැඳීමක් ඇති වුනා. මම එතකොටත් එයාව ඕන නෑ කියන තීරණයෙමයි හිටියෙ. ඒත් කියන්න තෙරෙන්නෙ නැති විදියට ආයෙත් මම එයාට ලං වුනා. ඊට පස්සෙ එයා වහෙන් ඔරෝ එක එක කතා කියන්න ගත්ත. එයා මට මොකක් හරි කියන්න උත්සහ කරනව කියල තේරුනා. එයා කිව්ව, "මම ජීවිතේ තීරන ගත්තෙ කිසිම වගකීමක් නැතුව, මට දැන් ඒ දේවල් තේරෙනව. මම දැන් ඒ දේවල් ගැන ගොඩක් දුක් වෙනව. මම දැන් ගොඩක් වෙනස් වෙලා ඉන්නෙ." කියල. පහුගිය දවස් වල ඔය වගේ ගොඩක් දේවල් කිව්ව. තව ඇහුව "ඔයා ඊට පස්සෙ කාත් එක්ක හරි යාලු වුනාද?", "ඔයා ආයෙත් කාටවත් ආදරේ කරන්නෙ නැද්ද?" ඔය වගේ ගොඩක් දේවල්. මම ආයෙත් කවදාවත් එයාට ආදරේ කියල කියන්නෙ නෑ, මට කවදාවත් එයාව ආයෙත් ඕන නෑ කියල දැඩි තීරනයක් අරගෙන තිබුනෙ. ඒ නිසා ඒ කියපු කිසි දේකට මම විශේෂත්වයක් පෙන්නුවෙ නෑ. ඒ හැම දේටම මම බොහොම පරෙස්සමින් උත්තර දුන්න. හැබැයි මම එහෙම දැඩි තීරණයක හිටියට මගේ හිත නම් දවසින් දවස ඒ පැත්තටම ලං වුනා. මට ඒක පාළනය කරන්න හැකියාවක් තිබුනෙ නෑ.

ඔහොම ඉඳල ලඟදි දවසක එයා කිව්ව එයාට මාව මුනගැහෙන්න ඕන කියල. මට විකාර වෙලා ගියා. ඒත් මම වෙනසක් පෙන්නුවෙ නෑ. මම කිව්ව එන්නම් කියල. කොහොමත් මට එයාට බෑ කියන්නත් බෑ, අනිත් එක මටත් එයාව මුණගැහෙන්න ආස හිතුන. මොකද කියන්න නම් දන්නෙ නෑ. ඊට පස්සෙ එයා මගෙන් අහුව "ඔයාට ආයෙත් මගෙත් එක්ක කතා කරන්න දෙයක් ඇත්තෙම නැද්ද?" කියල. මම කිව්ව ඉතින් අපි කොහොමත් හැමදාම කතා කරනවනේ කියල. මට හොඳටම පැහැදිලි වුනා එයා මට මොකක්ද කියන්න හදන්නෙ කියල. හැමදාම වගේ එයාට ඒ වෙලාවෙත් ඕන වුනේ ආයෙත් ඒක මට කියල කියව ගන්න. මම කිව්ව ඔයාට කතා කරන්න ඕන නම් කියන්න, මම එන්නම් කියල. කොහොම හරි ඉරිද එනව කියල වැඩේ ස්ථීර කරගත්ත. මට එයා එක්ක ආයෙත් කතා කරන්න දෙයක් තිබුනෙ නෑ. ඒත් මටත් ආස හිතුන ආයෙත් එයාව මුණගැහෙන්න. මගේ යටි හිතේ ලොකු ආසාවක් ඇතිවුනා ඒ ගැන. මම උත්සහ කලේ ඒ ගැන වැඩිය හිතන්නෙ නැතුව, ගිහින් කියන දෙයක් අහගෙන ඉඳල එනව කියල. ඒත් ඉතින් මගේ හිත නම් ගොඩක් දුර ගියා. මට නොතේරුනත් මම එයාව මුණගැහෙන්න ආසාවෙන් බලන් හිටිය. අනේ ඉතින් ඔක්කොම කරල ඔන්න ඊයෙ හවස මැසේජ් එකක් ආව "ඉරිදට එන්න වෙන්නෙ නෑ, සොරි" කියල. කාට කියන්නද ඉතින්. 

බුද්ධියෙන් හිතල බැලුවොත් මට දුක් වෙන්න කිසිම හේතුවක් නෑ. මොකද එයාමයි කිව්වෙ මාව මුණගැහෙන්න ඕන කියල. මට නෙමෙයි නෙ උවමනාව තිබ්බෙ. ඒ හැම දෙයක්ම එහෙම වෙලත් ඇයි ආයෙත් මගේ හිත රිදුනෙ? මම මොකටද දුක් වෙන්නෙ? මට එයාට කියන්න දෙයක් තිබුනෙ නෑ නෙ. ඔය කිසි දෙයක් මගේ හිත තේරුම් ගන්නෙ නෑ නෙ. මගේ හිත දන්නෙ එකම දෙයයි ඒ ආයෙත් එයාව මුණගැහෙන්න ආසාවෙන් හිටිය කියන එක විතරයි. කොහොම හරි මම ආයෙත් පාරක් පරාද වුනා. මගේ හිත ආයෙත් පාරක් රිදුන. මේක කියවන කෙනෙක්ට හිතෙයි මූට පිස්සු කියල කියල. මට ආයෙත් එයාව ඕන නැත්තන් මම මොකටද දුක් වෙන්නෙ කියල හිතේවි. ඒක තමයි මටත් තේරෙන්නෙ නැත්තෙ. මට මම ගැන දුකයි, ඊට වැඩිය මට මාත් එක්ක තරහයි. වැඩකට නැති දේවල් වලට තේරුමක් නැතුව දුක් වෙනව. හැමදාමත් එහෙමයි.

සමහරවිට එයා එන්න බෑ කියන්න ඇත්තෙ ඇත්තටම මොකක් හරි හේතුවක් නිසා වෙන්න ඇති. සමහරවිට ආයෙත් දවසක එන්න කියාවි. මට නම් දැන් විකාරයි. ආයෙත් එන්න කිව්වත් යන්න ඕන නෑ කියල මම හිතාගෙන ඉන්නෙ. ඒත් මගේ හිත නම් එහෙම නෙමෙයි. මේක විකාරයක් වගේ වෙන්න ඇති. කියවපු අය තරහ ගන්න එපා, හිතේ දිකට ලිව්වෙ.   

....................................................................................................................................................................

ප.ලි.  මේක ලියන අතරෙත් එයා චැට් කලා. මුකුත් වුනේ නෑ වගේ කතා කලා. එන්න වෙන්නෙ නෑ කියල කිව්වෙ මොකද කියලවත් කිව්වෙ නෑ. මම ඇහුවෙත් නෑ. ඔයා කතා කරනකල් මම ඔයා එක්ක කතා කරනව. තව දෙයක්, ඔයා හැමදාම එකක් හිතේ තියාගෙන වෙන දෙයක් නෙ කියන්නෙ. ඔයාට ඕන ආයෙත් පාරක් ඒක මට කියලම කියව ගන්න. ඔයාට කැමති තරම් මගේ හිත රිද්දන්න. ඒත් මම කවදාවත් ඔයාගෙ හිත රිද්දන්නෙ නෑ. හැබැයි මම කවදාවත් ආයෙත් ඔයාට ආදරෙයි කියල කියාවි කියල නම් බලාපොරොත්තු වෙන්න එපා.