වැදගැම්මකට නැති කුළ භේදයේ තවත් එක බිල්ලක්

මම මේ ආයෙමත් කුළ භේදය ගැන කතා කරන්න හදනවා නෙමෙයි. මම එක පාරක් ඒ ගැන කතා කරලා තියනවා නේ. මම මේ කියන්න හදන්නේ ඒ ප්‍රශ්නේ නිසා බින්දුවටම වැටිලා ඉන්න තවත් දෙන්නෙක් ගැන. ඒ කිව්වේ කුළ නොගැලපීම නිසා අන්ත අසරණ වෙලා ඉන්න තවත් ආදරවන්තයෝ දෙන්නෙක් ගැන. ඒ කොල්ලා මගේ රූමෙක්. කොළඹින් තරමක් ඈත ගමක කොල්ලෙක්. ඒ කෙල්ලගේ ගෙවල් තියෙන්නෙත් ඒ ලඟම. දෙන්නම ගිහින් තියෙන්නේ එකම ඉස්කෝලෙට. ඉතින් ඒ ආදර කතාව පටන් ගන්නේ ඉස්කෝලෙන්. කොහොම හරි කනින් කොනින් ගෙවල් වලට මේ සම්බන්දෙ ආරංචි වෙලා. කෙල්ලගේ ගෙදරින් මේ සම්බන්දෙට සම්පූර්ණයෙන්ම විරුද්ධයි ලු. පරණ කතාවම තමයි, කොල්ලගේ කුළේ මදි ලු. හැබැයි දෙන්න එහෙම කියලා සම්බන්දෙ නවත්තලා නෑ. කවදා හරි කෙල්ලගේ ගෙදර අය තේරුම් ගනීවි කියලා දෙන්නම බලාගෙන ඉඳලා. 

ඒ කොල්ලා කැම්පස් එනකොටත් ඒ ප්‍රශ්නේ එහෙමමයි. දැන් කැම්පස් ඇවිල්ලත් අවුරුදු තුන හමාරක් වෙනවා. තාමත් ඒ කෙල්ලගේ ගෙදර අයගේ තීරණය එක පොඩ්ඩක් වත් වෙනස් වෙලා නෑ. මට මතකයි ආපු මුල්ම කාලෙත් ඌ කියලා තියනවා, "මේක හරි යන්නේ නෑ බං, මට කවදාවත් ඒකිව ලැබෙන්නේ නෑ" කියලා. කවදා හරි වෙන් වෙන්න වෙනවා කියල දැනගෙන හිටියත් ඒ ආදරේ දශමෙකින් වත් අඩු වුනේ නෑ. දරාගන්න බැරි තරම් බරක් හිතේ තියාගෙන, මුකුත් ප්‍රශ්නයක් නෑ වගේ තමයි උන් දෙන්නා මෙච්චර කල් හිටියේ. කාලයට ඉඩ දීල බලන් ඉන්නවා ඇරෙන්න උන් දෙන්නට වෙන කරන්න දෙයක් තිබුනෙත් නෑ. හැබැයි දැන් තත්ත්වය ගොඩක්ම දරුණු අතට හැරිලා තියෙන්නේ. දැන් ඒ ගෙදර මිනිස්සු ඒ කෙල්ලට දිගට හරහට මංගල යෝජනා ගේනවලු. ගෙවල් දොරවල් බලන්න මේ වෙනකොට කීප දෙනෙක්ම ඇවිල්ලත් තියනවලු. ඒ කෙල්ල අඬ අඬා මුගෙන් අහනවලු "ඔයා ගැන හිතේ තියාගෙන මම කොහොමද වෙන කෙනෙක් ඉස්සරහට බුලත් හෙප්පුවක් අරන් යන්නේ?" කියලා. ඒ කෙල්ල දැන් නිකන් පිස්සුවෙන් වගේලු ඉන්නේ. අපේ එකාට කරගන්න දෙයක් නැතුව අන්ත අසරණ වෙලා තියෙන්නේ. 

දැන් ටික ටික අමුතු අමුතු දේවලුත් වෙන්න පටන් අරන්. දෙන්නම සමහර වෙලාවට කෝල් නොකර ඉන්නවා, සමහර වෙලාවට අනිත් කෙනා කෝල් කලාම ආන්සර් නොකර ඉන්නවා. දෙන්නම සමුගැනීමට ලේස්ති වෙනවද මන්දා. මට නම් හිතෙන්නේ එහෙමයි. එහෙම ඉන්න හැදුවට එහෙම ඉන්නත් බෑ. උපරිම දවසක් කතා නොකර ඉඳීවි. ඊට පස්සේ ආයෙත් ඉබේම කතා කෙරෙනවා. කොච්චර කතා කලත් විසඳුමක් හොයා ගන්න දෙන්නටම බෑ. ඌ ඉස්සර නම් කාමරේ ඉඳන්මයි කෝල් ගන්නේ. දැන් නම් ඌ එලියට ගිහින් කෝල් එක අරන් එන්නේ. සමහර විට ඉස්සර වගේ හිනාවෙලා කතා කරන්න බැරි නිසා වෙන්න ඇති.

මට කවදාවත් ඇහිලා නෑ කෝල් කරද්දී ඌ ඒ කෙල්ලට බනිනවා. නෝක්කාඩු නම් කියනවා සෑහෙන්න, ඒ ඇරෙන්න කවදාවත් රණ්ඩු වෙනවා ඇහිලා නෑ. ඇත්තම කියනවානම් කෝල් එකක් ගත්තම ඌත් බඩුව වෙනවා. අනිත් අයත් එක්ක ඉන්නකොට නම් ඌ පොඩ්ඩ ඇත්තන් තරහ යන, පපුවට පිහියෙන් අනින්න වගේ වචන කියන ඩයල් එකක්. ඒ වුනාට ඌ කෙල්ලට නම් මාරම ආදරෙන් කතා කරන්නේ. පහුගිය කාලෙම ඌ කෙල්ලගේ ෆොටෝ ටිකක් ගෙන්නගෙන ඒව එඩිට් කර කර දෙන්න එකට දාල ෆොටෝ හැදුවා. එහෙම හදපු ෆොටෝ 20 ක් විතර තියනවා මම හිතන්නේ. ඇත්ත ජීවිතේ උන් දෙන්නට එකට ඉන්න බැරි නිසා ඌ දෙන්න එකට ඉන්න බොරු ෆොටෝ දිහා බලලා සතුටු වෙනවා. එහෙම ආදරේකට තමයි මේ කණකොකා හඬන්න යන්නේ. 

ඒ කෙල්ල දැන් ගුරුවරියක්. ඒකි පළවෙනි පඩියෙන් ඌට අරන් දීපු බූල් බල්ලා ඉටි කවරෙක දාල තාමත් උගේ ඇඳේ ඔලුව තියන පැත්තේ එල්ලලා තියනවා. ඒ කෙල්ල මූට හැම මාසෙම සල්ලිත් දෙනවා. එකවුන්ට් එකක් ඕපන් කරලා මූට කාඩ් එකක් දීල තියෙන්නේ. කෙල්ල පඩි ගත්තම ඒකට සල්ලි දානවා. හම්බවෙන්න ගියාමත් බලෙන් හරි කීයක්‌ හරි ඇඟේ ගහල එවන්නේ. ඒ තරමටම කෙල්ලෙත් මූට ආදරෙයි. ඒත් ඒකිට ගෙදරට විරුද්ධ වෙන්න තරම් ශක්තියක් නෑ. ඒ කෙල්ල මොනම හේතුවක් නිසාවත් මූව නැති කරගන්න කැමතිත් නෑ. ඌ කියලත් තිබුණා ගෙදර අය කවදාවත් කැමති වෙන්නේ නෑ නේ, ඔයා මාව අමතක කරලා හිත හදාගන්න කියලා. ඒ කෙල්ල කොහොමටවත් ඒකට කැමති නෑ. ඒ කෙල්ල මාරම පීඩනයක් දරාගෙන ඉන්නේ. ඌ සමහර වෙලාවට දරාගන්නම බැරි වුනාම අපිත් එක්ක ඔය ගැන කියනවා. ඌ කියන දෙයක් අහන් ඉන්නවා මිසක් මම නම් උගෙන් මුකුත් අහන්න යන්නේ නෑ. මොකද මට ඒ වෙලාවට කෙලින් උගේ මූණ දිහා බලාගෙන ඉන්න බෑ. සමහර වෙලාවට ඌ ඔහේ බලාගත්තු අත බලාගෙන ඉන්නවා. දැක්කේ නෑ වගේ ඉන්නවා ඇරෙන්න අපිට වෙන කරන්න දෙයක් නෑ. මොකද ඔය ප්‍රශ්නෙට අපිටත් දෙන්න උත්තරයක්‌ නෑ.

දැන් අපි හදන්නේ කරන්න තියන අන්තිම දේත් කරලා බලන්න. ටික කාලෙකට කලින් ඔය ගැන කතා වෙන වෙලාවක මම ඌට කිව්වා ඔය වැඩේ කෙරෙන්නෙම නැත්තන් අපි ගෙදර අයට මොකක් හරි ගුරුකමක් හරි කරමු කියලා, කැමැත්ත ගන්න. ඌ ඒ වෙලාවේ කිව්වා වෙන කරන්නම දෙයක් නැති වුනොත් එහෙම හරි කරමු කියලා. තත්ත්වේ ගොඩක්ම නරක අතට හැරිලා කියල කියපු නිසා මම ලඟදි ඌට ඕක ආයෙත් මතක් කළා. වෙන කරන්නම දෙයක් නැති නිසා ඌත් ඒකට කැමති වුනා. දැන් ඊළඟට කියවන අයට ප්‍රශ්නයක් ඇති වෙන්න පුළුවන් මම ඔය වගේ දේවල් විශ්වාස කරනවද කියලා. ඒකට මට හරියටම උත්තරයක්‌ දෙන්න බෑ. හැබැයි ගිලෙන්න යන මිනිහා පිදුරු ගහෙත් එල්ලෙනවා නේ. ඒ නිසා ඒ දේත් කරලා බලන එකේ වරදක් නෑ නේ. හැබැයි කොච්චර කිව්වත් ඔය වගේ දේවල් සම්පූර්ණයෙන්ම බොරු කියල පැත්තකට කරලා දාන්න බෑ. මොකද ඒ වගේ දේවල් වලින් ලැබුන ප්‍රතිපල මම අහල තියනවා, දැකල තියනවා. වෙන කරන්නම දෙයක් නැති එකේ හරි ගියොත් එහෙමයි, නැත්තන් නෑ කියල ඒකත් කරලම බලනවා. ඒකට තැනක් හොයන වැඩේ මටම තමයි භාර වුනේ. 

කෙනෙක්ට හිතෙන්න පුළුවන් ඒ වැඩේ එච්චර හරි නැති වැඩක් කියලා. ඒත් මම නම් එහෙම හිතන්නේ නෑ. දෙන්නට දෙන්න කැමතියි, කොල්ලට හොඳ රස්සාවක් අනිවාර්යෙන්ම ලැබෙනවා, වෙන කිසිම අවුලකුත් නෑ. එතකොට කෙල්ලගේ ගෙදර අයට එකම ප්‍රශ්නේ වෙලා තියෙන්නේ මේ කිසි වැඩකට නැති කුළේ නේ. ඒ නිසා ඒ මෝඩ අදහස වෙනස් කරන්න ඒ වගේ දෙයක් කරන එකේ කිසි වැරද්දක් නෑ කියලයි මම නම් හිතන්නේ. කෙල්ලෙක් හරි කොල්ලෙක් හරි කැමති කරවගන්න ඒ වගේ දෙයක් කරනවා නම් ඒක නම් මහම මහ චාටර්ම වැඩක්. මොකද ආදරේ කියන දේ බලෙන් ගන්න බෑ නේ. ඒත් මෙතන ප්‍රශ්නේ ඒක නෙමෙයි නේ. ඒ නිසා ඒකෙ වරදක් මම දකින්නේ නෑ. 

කිසිම වැඩකට නැති විකාර බෙදීමක් නිසා තවත් ජීවිත දෙකක් නාස්ති වෙලා යන්න දෙන්න බෑ. මොන විදියකින් හරි, උන් දෙන්නට දෙන්න අයිති වෙන්න කියන එකයි මම නම් ප්‍රාර්ථනා කරන්නේ. මොකද මම හොඳටම දන්නවා එහෙම නැති වුනාම තියන වේදනාව කොච්චරද කියලා.