අම්මියෝ කස්ටියට මාව මතකද මන්ද.:/ අමාරුවෙන් හරි මතක් කරගන්න ඉතින්...:D ඔන්න දැන් නම් ඉතින් කැම්පස් වැඩ ඉවරයි. විභාගත් ඉවර වෙලා ප්‍රතිඵලත් ඇවිත් තියෙන්නේ දැන්. ඒකත් යන්තං ඉවරයි. දැන් කොල්ල රස්සාවකුත් කරනවා. හැබැයි ඒ ගැන කතා නොකර ඉමු. මට දැන් සංසාරෙම එපා වෙලා තියෙන්නේ. තනි මිනිහෙක් පැය 8ක් 9ක් කොහොමද කියන්නකෝ පුටුවක වාඩි වෙලා ඉන්නේ.:D දවල් වරුවම හොස්ටල් එකට වෙලා නිදාගෙන හිටපු අපි රස්සා කරන්න ගියාම ඔහොම වෙනවා ඉතින්. බලමුකෝ කල් යනකොට හරි යාවිද කියලා. ඒ අතරේ ඉතින් ඔන්න ලොකූ වෙනසකුත් වුනා කොල්ලගේ ජීවිතේ. සමහරු දන්නවා, කොල්ල තනිකඩ ජීවිතේට තිත තිබ්බා. මධුරංගයෝ ඔන්න මම දැන් අර සින්දුව කියන්න එන්නේ නෑ.:v මගේ කෙලි පොඩ්ඩ නිසා ඉතින් මම ඔලුව උස්සගෙන ඉන්නවා. නැත්තන් මෙලහකට මොනව වෙයිද කියල හිතාගන්න බෑ. මැනගන්න බැරි තරම් ආදරයක් වගේම ලොකු ශක්තියකුත් එයාගෙන් මට ලැබෙනවා. මං ගැන හැමතිස්සෙම හොයල බලන්න, මාව බලාගන්න කෙනෙක් ඉන්න නිසා ජීවිතේ හරි ලස්සනයි දැන්.
කතාව අන්තිමට ලිව්වේ කවදද කියල මටත් මතක නෑ. මේ ලෝකේ වැඩක් නැතුව දැන් සති ගානක් තිස්සේ නිකන් හිටියා. ඒත් මේක ලියන්න බැරි වුනා නේ. දැන් නම් රස්සාවත් එක්ක බ්ලොග් එක ලියනවා කියන්නේ හීනයක් වගේ. බ්ලොග් එක ජීවිතෙන් ඈත් වෙලාම ගිහින්. බොහොම අමාරුවෙන් මේ වෙලාව හොයා ගත්තේ. හරි දැන් අපි යුගයේ දියාරුම ආදර කතාවට එමුකො. මුල් කොටස් බලනවා නම් මෙතනින් යන්න.
කල්පනා (IV කොටස)
කල්පනා (V කොටස)
.................................................................................................................................................................
කල්පනා (V කොටස)
.................................................................................................................................................................
මම කලින් කොටසේ කියපු විදියට මම කල්පනා ගැන අදහස අතෑරියට පස්සෙ එයා මාත් එක්ක හැමතිස්සෙම වගේ චැට් කරන්න ගත්තා. මම ඉතින් සීලෙ බිඳ ගන්නෙ නැතුව බොහොම පරිස්සමින් කතා කළා. එන්න එන්න චැට් කිරිල්ල වැඩි වුනා මිසක් අඩුවක් නම් වුනෙ නෑ. එයා මගේ ලඟින්ම ඉන්න උත්සහ කළා. මම චැට් එක නවත්තල යන්න හදනකොට 'ඇයි කසුන් යන්නෙ, මාත් එක්ක කතා කරන්න දැන් කැමති නැද්ද?' කියලා අහපු දවස්නුත් තිබුනා.
එයා මට ලං වෙන්න උත්සහ කරනවා කියන එක හොඳටම තෙරුනා මට. එයා ගැන අදහස සම්පූර්ණයෙන්ම අතෑරල තිබුන නිසා මම ඒ කිසි දෙයක් ගැන හිතුවෙ නෑ. එයාට මාව ඕනම නම් කියාවි නෙ කියල මම හිටියා.B-) ඔහොම කාලයක් ගත වුනා. ඊට පස්සෙ චැට් කිරිල්ල පොඩ්ඩක් විතර අඩු වුනා. මම ඉතින් ඒ ගැන හිතන්න, හොයන්න ගියෙ නෑ. මම වෙනද වගේම මගේ පාඩුවේ හිටියා. ආයෙත් ටික කාලෙකින් චැට් කිරිල්ල ආයෙත් වැඩි වුනා. ආයෙත් වෙනද වගේම දුටු තැන කතා කරන්න ගත්තා. ඊට පස්සෙ අමුතු අමුතු කතා ගොඩක් කිව්වා. "මම දැන් ඉස්සර වගෙ නෙමෙයි කසුන්, මම දැන් ගොඩක් වෙනස් වෙලා.", "මගේ වැරදි දැන් මට තේරෙනවා." ඔය වගේ කතා ගොඩයි. තව දවසක් මොකක් හරි කතා කර කර ඉන්නකොට කිව්වා "මිනිස්සුන්ට දෙයක් නැති වුනාම තමයි ඒකෙ වටිනාකම තේරෙන්නෙ" කියලා. හෙහ් අපි සැලෙයි ඕවට.:)
ඔහොම ඉන්න අතරේ අපේ එකෙක් මගේ හච් සිම් එක ඉල්ලුවා. "ඌ කිසිම හිතක් පපුවක් නැති විදියට කිව්වා "තෝ ඔය සිම් දෙක පාවිච්චි කරන්නෙ නැත්තන් මට දීපන්" කියලා.:( ඇත්තට ඉතින් මට ඒක වැඩකුත් නෑ නෙ දැන්. මම කිව්වා දෙන්නම් කියලා. දැන් වැඩේ තියෙන්නේ කල්පනාට දීපු සිම් එක තාම එයා ලඟ. ඒක දීපු දවසේමනේ වැඩේ ඥාව් උනේ. ඒක ඉතින් දැන් ඉල්ලන්න වෙනවා. කල්පනා ආයෙත් කතා කරපු වෙලාවක මම කිව්වා යලුවෙක් සිම් එක ඉල්ලුව, එවන්න පුලුවන්ද කියල. එයා ඇහුවා කොහොමද එවන්නෙ කියලා. මම කිව්ව තැපැල් කරන්න කියලා. එයා කිව්වා හා කියලා. හැබැයි ඔන්න ඊට පස්සෙ චැට් එක අවුල්. ඊට පස්සෙ අවුලෙන් වගේ කතා කලේ. එදා වැඩිය කතා නැතුව ඉක්මනටම චැට් එකෙනුත් ගියා. ඊට පස්සෙ ටික දවසක් යනකල් එහෙමයි. චැට් කරන එකත් අඩු වුනා.
ඔහොම ටික දවසක් ඉඳල එයා මාව නන්නත්තාර වෙන කතාවක් කිව්වා. එයාට මාව හම්බවෙන්න ඕන කිව්වා. මාත් එක්ක කතා කරන්න ඕන කිව්වා. මම නිකන් විපරීත වෙලා ගියා. මම කිව්ව ඉතින් අපි දෙන්න කොහොමත් කතා කරනව නේ කියලා. එහෙම මදිලු හම්බවෙලා කතා කරන්න ඕනලු. ඉතින් දෙයියනේ ඔහොම කිව්වම බෑ කියන්නෙ කොහොමද? ;) නෑ ඇත්තටම කිසිම අරමුනක් නැතිව මම හා කිව්වා. එයා පන්ති යන දවසට හම්බවෙන්න එන්නම් කිව්වා. එයා පන්ති කට් කරලා එන්න හදුවේ, මම කිව්ව එහෙම එපා, පන්ති ඉවර වෙලා හම්බවෙමු කියලා. ඊට පස්සෙ ඉතින් තැනයි වෙලාවයි කන්ෆර්ම් කරගත්තා. ඊට පස්සෙ ආයෙත් මෙයා අහනව ඔයාට මාත් එක්ක කතා කරන්න මුකුත් නැද්ද කියලා. මම කිව්වා ඉතින් විෂේශ මුකුත් නෑ කියලා. ඊට පස්සෙ ආයෙත් අහනව මුකුත්ම නැද්ද කියලා. මම කිව්වා නෑ කියලා. එතකොට කියනව ඔයා එන්න කමති නැත්තන් ඕන නෑ කියලා. මම කිව්ව ඉතින් මට එහෙම ඕනකමක් නම් නෑ, එත් ඕන නම් මම එන්නම් කියලා. අනේ මන්ද මෙ කෙල්ලො නම්, එයාට ඔන වුනෙ කොහොමහරි අන්තිමට මේක මගේ වුවමනවට එන ගමනක් වගේ කරගන්න. එහෙම කරලා ආයෙත් පාරක් මට කියලා පරණ කතාවම කියවගන්න ඕන වෙන්න අත්තේ. හෙහ් අපි අහුවේ ඕවට.
කොහොමහරි ඔන්න හම්බවෙන්න යන දවස කිට්ටු වුනා. එන්න කියපු දවසට දවස් දෙකකට කලින් මෙයා කිව්වනෙ "මට එන්න වෙන්නේ නෑ කසුන්" කියලා. වෙන මුකුත්ම කිව්වෙ නෑ, හේතුවක් කිව්වෙත් නෑ. මම ඉතින් අහන්න ගියෙත් නෑ. එයාගෙ වුවමනවට නේ හම්බවෙන්න එන්න හැදුවේ, එයාට ඕන නැත්තන් මටත් ඕන නෑ කියලා. කොහොමහරි වැඩේ ඥාව්. හැබැයි මෙහෙම දෙයක් තියනව. මට කිසිම අරමුනක් තිබුනේ නැති වුනාට මම යන්න ආසාවෙන් හිටියේ. ගොනාට ඇන්දෙ නැති වුනාට ඒ පාරත් හිත නම් රිදුන හොඳටම. මොකද කියන්න නම් දන්නෙ නෑ. මම මෙන්න මේ පෝස්ට් එක ලියල තියෙන්නෙ ඒ ගැන තමයි. ඊට පස්සෙ ඒ ගැන එයා කතා කලේ වත් නෑ. මම ඇහුවෙත් නෑ. ඊට දවස් දෙක තුනකට පස්සේ සිම් එක එවලා තිබුන. මම මහිමයගෙ ඇඩ්‍රස් එක දුන්නෙ එවන්න කියලා. ඔය වගේ මර්ඩර් කේස් වලට පාවිච්චි කරන්නෙ ඕකගෙ ඇඩ්‍රස් එක තමයි.:v
ඔන්න ඔහොමයි ඒක ඇවිත් තිබුනේ.
ඔන්න ඕක තමයි ඉතින් කෙටියෙන් කතාව. ඊට පස්සෙ චැට් කිරිල්ල ටිකක් අඩු වුනා. ඔය කාලෙ තමයි මම බ්ලොග් එකේ ෆේස්බුක් එකවුන්ට් එකට ඇබ්බැහි වුනේ. ඊට පස්සෙ ඉතින් මගේ ඇත්ත එකවුන්ට් එකට යන්නෙම නැති තරම් වුනා. ඒ නිසා චැට් කිරිල්ල නැවතිලාම ගියා. හැබැයි මම ඉඳල හිටලා ගිය වෙලාවට හරි දැක්කොත් එයා කතා කළා. දැන් නම් එයා හිත හදාගෙන ඇති. මේ ලඟදි දවසක මම ඒ එකවුන්ට එකට ගිය වෙලාවකත් එයා කතා කළා. මම පවුල් පන්සල් වුන කතාවත් කිව්වා.:) එයා මට විශ් කළා. මුකුත් වෙනසක් තිබුනෙත් නෑ.
හැමදේම වෙන්නේ හොඳට කියලා කතාවක් තියනවා නේ. බලන් ගියාම ඒකත් ඇත්ත. එදා එහෙම වුනේ නැත්තන් අද මට මගේ කෙලි පොඩ්ඩව ලැබෙන්නේ නෑ නේ... වුන කිසි දෙයක් ගැන අද මට දුකක් නෑ. ඒ හැම දෙයින්ම මම ලොකු ලොකු පාඩම් ඉගෙන ගත්තා. ඔන්න ඔහොමලු ඉතින් වුනේ.
.................................................................................................................................................................
ප.ලි. මේකෙන් වැඩි හරියක් ලිව්වේ රස්සාවට ගිහින් දෙවනි දවසේ වැඩක් නැතුව බලාගෙන ඉන්න වෙලාවක.:) නෝට් පෑඩ් එකක් අරන් කෙටුවා.
ප.ප.ලි. නිදි කිරා වැටි වැටි මේ ලියන්නේ.:/ මොනවා ලියනවද කියල මටත් ෂුවර් නෑ. අස්පට් වගේ නම් තරහ ගන්න එපා.
ඉවරායි......!
